luns, 19 de maio de 2014

COMO VIDA MESMA (XV)

Hoxe foi un  día triste; porque cando te atopas coa vida de frente e che demostra que non é xusta,a cor que irradia, apágase, e todo se volve desdebuxado e gris. Por iso na nosa sección aparece unha frase, atopada por casualidade, pero que reflexa o que debemos ter en conta no día a día.
En recordo da vitalidade máis arrebatadora e do sorriso máis titilante que nunca coñecín.

8 comentarios:

  1. Non sei a q te refires,pero desde logo q son as palabras mais bonitas q se lle poden dedicar a algen,un saudiño,Lola

    ResponderEliminar
  2. Sinto moito que fose un día triste, espero que os outros 364 sean moito mellor. Unha aperta.

    ResponderEliminar
  3. Grazas, Lola.As palabras sempre se quedan curtas para falar da xente á que queres.

    ResponderEliminar
  4. Moitas grazas, Ana. O sol sae todos os días, seguro que coa súa luz nos da un toque de cor. Un bico.

    ResponderEliminar
  5. Muchísimas gracias, Mireia.Un besito para ti también.

    ResponderEliminar
  6. Tienes mucha razón,realmente es lo que te queda para siempre.Sobretodo te das cuenta cuando hechas de menos a alguien que significó mucho en tu vida.Un bikiño.
    Ludi

    ResponderEliminar
  7. Moitas grazas, Ludi.As cousas importantes son as que non se poden tocar, son as que se senten.

    ResponderEliminar